-
1 pilnować
pilnować [pilnɔvaʨ̑]I. vt1) < perf przy- lub do-> lub u- ( czuwać nad) robotników, uczniów beaufsichtigen; interesów wahrnehmen\pilnować kogoś/czegoś auf jdn/etw aufpassen, jdn/etw hüten\pilnować swoich spraw sich +akk um seine Angelegenheiten kümmernII. vr1) ( uważać na siebie)\pilnować się, żeby nie zdradzić tajemnicy sich +akk hüten, ein Geheimnis zu verraten2) ( pilnować się nawzajem) aufeinander aufpassen, einander bewachen
См. также в других словарях:
gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… … Słownik języka polskiego
